ما انسان ها برای عشق ورزیدن زاده شدیم.
عشق ورزیدن به یک کار خاص،فعالیت خاص یا شخص خاص.
پیش اومده برام که ترسیده باشم.از اینکه کاری رو دنبال کنم یا علاقه ام رو به کسی ابراز کنم.
ولی حقیقت اینجاست که ما انسان ها یک بار بیشتر زندگی نمیکنیم.دیر یا زود همه ی ما میمیریم و به تاریخ میپیوندیم.
به نظر من جذابیت فانی بودن همینه.وقتی بدونی که ممکنه آخرین باری باشه که این گل رز رو بو کنی،حرکت امواج دریای آروم رو با ذره ذره ی وجودت حس کنی یا با معشوقت عشق بازی کنی،زندگی رو ساده تر میگیری.
جولین بارنز نویسنده ی کتاب هیاهوی زمان میگه:
"طریقه ی درست عشق ورزیدن همین بود.
بی هراس،بی حد و مرز،
بی اندیشه ی فردا و
سپس بی پشیمانی..."
حیف میشه اگه در حد توانمون برای عشق ورزیدن به خود و دنیای اطرافمون تلاش نکنیم.
